oorlog_op_het_internet

In Carmagaddon 2 spat het bloed van het computerscherm, en ook Quake is niet bepaald zachtzinnig. Dit computerspel is uitgegroeid tot een rage....

MARIELLE OSTE 18 november 1998, 00:00

door Mariëlle Osté

QUAKE lijkt te zijn doorgedrongen tot menige jongenskamer. Op de kamer van Rogier Jobse (20) bijvoorbeeld. 'Shit! Ik schoot per ongeluk mijn teammate kapot' Geconcentreerd jaagt Rogier met de muis op een groene soldaat. Hij zit op zijn kamer bij zijn ouders thuis in Zaltbommel. Ongeveer twee bij drie meter en stampvol met computerboeken en -apparatuur. Er staan een bed, een tafel en vier systeemkasten. Rogier, die doorgaat voor een van de beste Quakers in Nederland, is hier bijna elke avond. 'Het is een levensstijl.'

Terwijl zijn ouders beneden in de huiskamer grinniken om 'het computerspelletje', schieten boven achter het beeldscherm Rogiers ogen vuur. Deze avond speelt hij tegen de Hilversumse A2000 Quakers (HAQ), die door hun abonnement bij kabelmaatschappij A2000 beschikken over razendsnelle Internetverbindingen. Een makkie. Wel moet Rogier eerst nog even 'inspelen' en met zijn team overleggen. Dat laatste doet hij door op zijn toetsenbord boodschappen te typen en via Internet te versturen naar het chat-kanaal waar zijn Quakevrienden direct kunnen lezen en reageren.

Rogier spreekt een duidelijke 'strategie' af. Plaatsbepalingen, communicatiemethoden en de verdeling van de wapens. Want dat is Quake: een nagebootste oorlog waar de ene groep van de andere probeert te winnen met behulp van wapens. De facto: het is zaak om tijdens een wedstrijd als bekwaam strateeg te zorgen dat je met z'n allen zo weinig mogelijk 'doodgaat'. Rogiers geluidsboxjes braken monotone schietgeluiden. Phúh. Aáh. Oegh. 'Perfecte kill', zegt Rogier tevreden als door zijn toedoen de vijand uiteenspat in klodders bloed.

Rogier mikt voort, legt intussen uit dat hij met zijn speelgenoten Sander en Walter bezig is de Quake Wereldkampioenschappen te organiseren, gepland voor eind 1999 in Den Haag. 'We zijn toe aan een WK.'

Rogiers team wint inderdaad, en de spelers gaan via Internet naar het chat-kanaal voor de nazit. Want elke wedstrijd moet geëvalueerd worden.

Quake is cult, zeggen de meeste jongens. Er is sprake van een levendige scene met een merkwaardig taaltje, dito bijnamen en een ongelooflijk fanatisme. Tienduizenden mannen en jongens (en een handjevol vrouwen) spelen Quake via Internet. Dat doen ze meestal in groepjes (clans) tegen elkaar, soms twintig uur per week. In hun eentje achter de pc spelen ze dan in teamverband een wedstrijd. Bijna elke avond zijn er zogenaamde clanwars. Wie geen wedstrijd heeft afgesproken, logt gewoon op de bonnefooi in. Er zijn genoeg spelers die, in jargon, 'effe willen haqqen'.

Fanatieke spelers kijken geen televisie meer. 'Er is toch niets.' Rogier: 'Quake is leuker. Het is een zeer intelligent spel. Als je een maand oefent, dan heb je een optimale motoriek van mikken en klikken. Als je dan na twee maanden niet uitblinkt, dan ben je gewoon niet intelligent. Het is zaak om goed georganiseerd en heel overdacht te werk te gaan.'

Hoe veel mensen Quake spelen, weet niemand. Het spel bestaat in elk geval sinds 1996, toen het het zeer populaire computerspelletje Doom opvolgde. Quake werd pas een rage toen het gemakkelijker werd om via Internet met anderen te spelen, in plaats van net als bij patience tegen jezelf. Networkgaming is het toverwoord en liefhebbers betalen hoge telefoonrekeningen om lang online te zijn. Studenten uit Twente, gezegend met een gratis Internetverbinding, zijn dan ook gevreesde en gewaardeerde tegenstanders. Internetproviders spelen in op de rage door aparte verbindingen aan te bieden (anders worden de gewone surfers de dupe wegens verstopte lijnen) en webpagina's met 'Quakenieuws'.

Binnen deze beginnende infrastructuur verandert de spelletjeshype razendsnel in een eigentijdse denksport, een nieuw soort schaakspel, waarvan de beste spelers zich verbluffend organiseren. Een bovenlaag van uitblinkers ('stuk of vijftig') kent elkaar goed en heeft vrijwel dagelijks via Internet contact.

De harde kern protesteert tegen het vooroordeel 'gewelddadig spel'. De vormgeving is volgens hen daarvoor te onrealistisch. Bovendien is een goed schot geen moord maar een punt en als je dood bent sta je met één muisklik op uit je graf. Wat dat betreft is het niet anders dan schaken. De communicatie verloopt vlekkeloos: geen toegewijd deelnemer die een event mist. De top van Engeland speelde tegen de top van Zweden en de Nederlandse gemeenschap keek ademloos via Internet naar deze spannende interland. Want die gasten uit Zweden zijn beregoed.

Sander Klaassen (24), organisator van de Quake Days en andere netwerkfeesten (LAN-party's), zou het liefste Quake uit de cultscène willen halen en populariseren als sport. Op tv bijvoorbeeld. 'Stukken interessanter dan het Rad van Fortuin.'

'Er zijn mensen die zeeziek worden van Quake. Het doolhof heeft diepte en werkt op je evenwichtsorgaan. Vooral vrouwen zie ik misselijk worden als ze naar het scherm kijken. Misschien is dat de reden dat ze vrijwel niet Quaken. Hoewel ik veronderstel dat zij gewoon niet houden van uiteenspattende stukken vlees en deeltjes lijk die door de gangen daveren.'

Het valt nogal mee met de zeeziekte van vrouwen tijdens een speciale dag in Yumbo, een jeugdhonk te Bunnik. Op zondagmiddag verzamelen zich zeven jongens, drie meisjes en een hond. Er staan computers in een netwerk onder discolampen en ook organisator Arjan de Klerk (26) zegt dat hij graag zoveel mogelijk mensen wil laten kennismaken met Quake. Hij draait een 'lekker quakemuziekje' (Sisters of Mercy), de koptelefoon gaat op voor een betere ontvangst van het dodelijke quakegekreun ('extra involving'). Het menselijk geluid overstemt: Kúuuuuut, Shíiiiit, Yésss.

Om de zoveel tijd gaan twee of drie mensen genoeglijk aan de bar zitten met koffie en sigaretten. Als Sharon arriveert ('ik gebruik nooit een computer ') schiet Lonneke, die uitstekend speelt, te hulp met uitgebreide aanwijzingen. Na een uur speelt Sharon de sterren van de hemel en verslaat ze schaterend een van de ervaren jongens. Arjan: 'Ik hou van gezelligheid. Als ik oud genoeg ben, wil ik bij de 30+-clan. Als ze me willen hebben, tenminste. Daar zijn ze ouder, niet zo fanatiek als de meeste jongens uit de Quakescène.'

Frank Krijvenaar (39), leider van de '30+ Grown Up Clan' over het karakter van zijn virtuele club: 'Niet de prestatie is belangrijk, maar de gezelligheid. We praten namelijk veel via Internet met het communicatieprogramma ICQ. En we hebben elkaar een keer in Ede ontmoet. Dat was ontzettend inspirerend, we kenden elkaar al zo goed via Internet en zagen elkaar voor het eerst. Er zijn heel leuke foto's van. Geen stereotiep mannenclubje. Er zijn ook vrouwen bij, en een echtpaar dat allebei Quaket.'

Frank Boonstra (31), die speelt op de zolderkamer van zijn pas gekochte woning in Utrecht, is leider van de clan 'Operating Room 3'. 'Je kunt heel goed ouder dan dertig zijn en nog steeds fanatiek op topniveau quaken. Ik heb deze clan opgericht met collega's uit Het Lorentz Ziekenhuis in Zeist. We werkten op dat moment allemaal in de operatiekamer. Ik was pacemakertechnicus. Heb voor een invalide Quaker met één arm nog een speciale voetpedaalset gemaakt. In het weekend speelden we in de kelder van het ziekenhuis, ooit deed er een patiëntje van zes jaar mee. Nu zijn er veel leden van buiten. Onze clan houdt in ere dat we allemaal sportief en heel serieus willen meedoen in competitieverband. Al komt er een soort beest in je los als je een war speelt. Soms verstaan mensen ''kweken''. Hè, is het spel religieus? Daar lijkt het soms wel op.'

Tijdens een volgende clanwar via Internet laat Frank Krijvenaar het opgewekt afweten: 'Ajax speelt thuis.'

'Als clanleider voel je je toch net Frank de Boer in het hart van de Ajax-defensie.' Zegt Melle Bijlsma (19). 'Maarreh.. kun je terugbellen? Ik ben net effe aan het Quaken.' Later: 'Je moet niet bij mij in de buurt komen als ik speel. Ik wil winnen. Je moet dan alles geven. Dat kan wel eens emotioneel worden.' Melle speelt vanaf het begin ('ik ben een Quakefossiel'), soms meer dan tien uur per week. Vooral als hij terugkomt van een verregende vakantie en zijn vriendin het per voicemail blijkt te hebben uitgemaakt. 'Dan leidt Quake af.'

Hij woont bij zijn ouders ('Ze betalen de ISDN-rekeining niet, die loopt in de drie cijfers') in een eengezinswonining in Muiden. Alwaar op een maandagavond inderdaad een driftige en virtuoos spelende Melle achter de pc boven op zijn kamer zit. Met uitzicht op de A1. Snelweg op de achtergrond, granaten en geweren in de Quake Arena. Als Melle zijn vijand tot rode vlekken heeft beschoten: 'Kicken! Die kill doet niemand me na.' Dan zit het tegen. 'Kut, slimmerik! Dat is Lithium! Lul niet, Yoghurt' Gevolgd door de nieuwe straatstopper: 'Okééé dan' Zijn armen zwaaien alle kanten uit. 'Dood moet je,' gilt hij.

Als het oorlogje klaar is tikt hij gg in het scherm. Good game. 'Even sportief doen,' grijnst Melle.

Over zijn tegenstanders: 'Zweden, Duitsers en Engelsen zijn de slimste Quakers. Van Amerika kan Nederland misschien wel winnen.' De beste Zweden heeft hij ontmoet op Sanders derde Quake Day in Eindhoven. 'Ze waren uitgenodigd, kwamen met een busje vol pc's aanrijden. We hebben veel van hen geleerd.' Want zo werkt het uiteindelijk: eerst anoniem quaken via Internet, daar uitputtend contacten leggen en vervolgens - hoewel in principe onnodig - naar bijeenkomsten In Real Life. Sander: 'Waar het allemaal om gaat is de ontwikkeling van Quake. Op nationaal en mondiaal niveau.' Melle, die economie studeert: 'Het is goed voor Quake als de scène zich commercialiseert. De cultsfeer is wel leuk, maar het spel moet groot worden. Quake zelf is er goed genoeg voor.'

quake-websites:

www.wdt.org

earthquake.xs4all.nl

www.xs4all.nl/quake/

quake.worldaccess.nl

acq.student.utwente.nl

30-plus.gamepoint.net

or3.gamepoint.net

www.planetquake.com

www.bluesnews.com